O Jarosławiu
Garnizon Jarosław
Sytuacja polityczna w Europie po 1871 roku i rosnąca możliwość austriacko-rosyjskiego konfliktu zbrojnego spowodowały, iż Jarosław ze względu na swoje położenie zaczął zmieniać się w coraz większy ośrodek wojskowy. W latach 80. i 90. XIX w. rozpoczęto budowę potężnych kompleksów koszarowych.
Przedpole Jarosławia otoczono ziemnymi szańcami - nad Sanem, na przedmieściu górnoleżajskim, na Olszanówce, a także na tzw. wądołach i obok wsi Munina. W wyniku tego Jarosław stał się ufortyfikowanym przyczółkiem mostowym Twierdzy Przemyśl.
W 1910 r. załoga wojskowa garnizonu liczyła ponad 4 tys. żołnierzy różnych narodowości. Obecność licznej załogi wojskowej wpłynęła korzystnie na oblicze gospodarcze i społeczne miasta oraz wzbogaciła jego wygląd o nowe obiekty architektoniczne. Budowle wojskowe stanowiły 16% powierzchni Jarosławia. Prace nad budową koszar oraz całego zaplecza wojskowego sprzyjały rozwojowi takich dziedzin gospodarki, jak: handel, usługi, bankowość, drogownictwo. Dzięki temu, że garnizon stale się powiększał, mieszkańcy Jarosławia mogli znaleźć zatrudnienie m.in. w służbie publicznej, wolnych zawodach i w wojsku. Wszystkie te czynniki wpłynęły korzystnie na dynamikę rozwoju gospodarczego i uczyniły z Jarosławia bogate miasto galicyjskie.
W okresie międzywojennym koszary zajęło Wojsko Polskie, a Jarosław był siedzibą m.in. 24. Dywizji Piechoty. Obecność licznej załogi wojskowej stwarzała niepowtarzalną atmosferę w mieście i powodowała, że garnizon był znakiem rozpoznawczym miasta Jarosław.
„Mistyka Karpackich Miast – Tworzenie Produktu Turystycznego Miast w oparciu o dziedzictwo przyrodnicze i kulturowe miasta Jarosławia i Svidnika”. Projekt dofinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Interreg V-A Polska-Słowacja 2014-2020 
