O Jarosławiu

Jej mężem był książę Aleksander Ostrogski, którego żoną Anna została na skutek namowy krewnych w 1594 r. W 1603 r. została wdową i nigdy nie zdecydowała się na powtórne małżeństwo. Urodziła siedmioro dzieci, spośród których dwoje zmarło w wieku niemowlęcym. Była osobą bardzo pobożną, po śmierci męża poświęciła się wychowywaniu dzieci, akcji fundacyjnej i działalności dobroczynnej. Uposażała szpitale dla ubogich, kościoły, wspomagała szkoły i potrzebujących. Za jej czasów szkolnictwo jarosławskie przeżywało rozkwit. Sprowadziła do miasta siostry Benedyktynki, fundując im kościół i klasztor na wzgórzu św. Mikołaja. W 1610 została jedyną właścicielką Jarosławia (po odkupieniu od siostry Katarzyny należnej jej części miasta).

Była najdłużej zarządzającą miastem spośród jego właścicieli. Ustanowiła najwięcej dekretów, praw i przywilejów dla mieszczan. Dzięki wydanym przez nią przywilejom, Jarosław szybko został odbudowany po pożarach w 1600 i 1625 r. Bliskie jej były sprawy miasta, nawet te najdrobniejsze. Wydawała liczne dekrety zamkowe, prawa, przepisy i postanowienia, które dotyczyły różnych dziedzin życia miejskiego. Podczas swojego panowania nie nałożyła na mieszczan żadnych nowych danin na zamek. Miastem rządziła rozważnie i dyskretnie, potrafiła jednak stanowczo realizować swoją wolę.

fot. Wikipedia.org