O Jarosławiu

Garnizon Jarosław

Sytuacja polityczna w Europie po 1871 roku i rosnąca możliwość austriacko-rosyjskiego konfliktu zbrojnego spowodowały, iż Jarosław ze względu na swoje położenie zaczął zmieniać się w coraz większy ośrodek wojskowy. W latach 80. i 90. XIX w. rozpoczęto budowę potężnych kompleksów koszarowych.

Autor: Kacper Montusiewicz
Autor: Kacper Montusiewicz

Przedpole Jarosławia otoczono ziemnymi szańcami - nad Sanem, na przedmieściu górnoleżajskim, na Olszanówce, a także na tzw. wądołach i obok wsi Munina. W wyniku tego Jarosław stał się ufortyfikowanym przyczółkiem mostowym Twierdzy Przemyśl.

W 1910 r. załoga wojskowa garnizonu liczyła ponad 4 tys. żołnierzy różnych narodowości. Obecność licznej załogi wojskowej wpłynęła korzystnie na oblicze gospodarcze i społeczne miasta oraz wzbogaciła jego wygląd o nowe obiekty architektoniczne. Budowle wojskowe stanowiły 16% powierzchni Jarosławia. Prace nad budową koszar oraz całego zaplecza wojskowego sprzyjały rozwojowi takich dziedzin gospodarki, jak: handel, usługi, bankowość, drogownictwo. Dzięki temu, że garnizon stale się powiększał, mieszkańcy Jarosławia mogli znaleźć zatrudnienie m.in. w służbie publicznej, wolnych zawodach i w wojsku. Wszystkie te czynniki wpłynęły korzystnie na dynamikę rozwoju gospodarczego i uczyniły z Jarosławia bogate miasto galicyjskie.

W okresie międzywojennym koszary zajęło Wojsko Polskie, a Jarosław był siedzibą m.in. 24. Dywizji Piechoty. Obecność licznej załogi wojskowej stwarzała niepowtarzalną atmosferę w mieście i powodowała, że garnizon był znakiem rozpoznawczym miasta Jarosław.

Nasza aplikacja

mobilny przewodnik turystyczny po Jarosławiu i Svidniku
Nasza witryna wykorzystuje pliki cookies, m.in. w celach statystycznych. Jeżeli nie chcesz, by były one zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. Więcej na ten temat...