Miejsca

Kolegiata pw. Bożego Ciała (pierwotnie św. Janów) w Jarosławiu jest najstarszym pojezuickim kościołem w Polsce. Powstała w latach 1580-1594 z fundacji Zofii ze Sprowy. Za sprowadzeniem do miasta jezuitów i powstaniem kolegium jezuickiego gorąco orędował ks. Piotr Skarga. Jezuici przybyli do Jarosławia w 1573 r. Budowa kolegium rozpoczęła się w 1580 r. na tzw. „wzgórzu Świętojańskim”, poświęcenie świątyni miało miejsce w 1594 r.

W roku 1600 i 1625 r. w mieście wybuchły pożary, na skutek których ucierpiało kolegium i kościół. Dzięki ofiarności dobrodziejów świątyni udało się przywrócić dawny blask. W 1773 r. nastąpiła kasata klasztoru. Kolegium zamieniono na koszary wojskowe, a majątek sprzedano na licytacji. Kolejny pożar, podczas którego świątynia uległa niemal całkowitemu spaleniu wybuchł w 1862 r. Po odbudowie i ponownej konsekracji otrzymała wezwanie Bożego Ciała. 

Przed kościołem pojezuickim znajduje się galeria rzeźb przedstawiająca świętych Janów (patronów świątyni) oraz świętych jezuickich. W chwili obecnej są to wierne kopie, natomiast oryginały, dłuta znakomitego rzeźbiarza – Tomasza Huttera, z obawy przed aktami wandalizmu, znajdują się w lapidarium.

Autorem polichromii w Kolegiacie jarosławskiej jest Leonard Winterowski, artysta ze Lwowa; polichromia pochodzi z 1912 r.

Do wnętrza kościoła prowadzą monumentalne drzwi (Drzwi Tysiąclecia), projektu jarosławskiego artysty-rzeźbiarza, Stanisława Lenara, przedstawiające sceny z dziejów Polski i Jarosławia. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej Śnieżnej Królowej Rodzin, który cudownie ocalał z pożaru świątyni w 1862 r. i otoczony jest szczególnym kultem.