Miejsca

Dawny kościół parafialny p.w. Wszystkich Świętych stał u zbiegu ulicy Grodzkiej i Rynku (dzisiejszy plac Św. Michała). Powstał prawdopodobnie w latach 1440-1470. 

Świątynię wzniesiono w stylu gotyckim z górującą nad miastem około 60-metrową wieżą, zwieńczoną wysoką na przeszło dwa sążnie (około 4 m) miedzianą figurą Świętego Michała Archanioła dzierżącego miecz.

W 1523 r. świątyni nadano godność kolegiaty. Kościół miał 11 ołtarzy bocznych, 12 okien gotyckich, sufit ze sklepieniem krzyżowym oraz dobudowane trzy kaplice. Pod kościołem i obok na cmentarzu znajdowały się liczne grobowce, z których najobszerniejszy był grób Ostrogskich. Tuż przy kościele usytuowany był cmentarz grzebalny oraz domy kościelne, zaś posesję otoczono murem.

Powolny upadek świątyni rozpoczął się od drugiej połowy XVIII w. W 1785 r. pod pretekstem reform kościelnych Austriacy postanowili zamknąć i sprzedać kościół na licytacji, jednak na prośbę mieszkańców miasta w 1787 r. pozwolono na jego ponowne otwarcie. W 1800 r. kościół stracił godność kolegiaty i został zamieniony na kościół parafialny, zaś skarbiec ogołocono na potrzeby monarchii austro-węgierskiej. Pozbawiony dochodów i kosztowności kościół popadał w ruinę. Drugiego czerwca 1804 r. wydarzyła się tragedia: podczas oktawy Bożego Ciała ze szczytu wieży spadł odłam i przebił sklepienie, zabijając 22 osoby. Po tym wydarzeniu w 1808 r. kościół został sprzedany przez Austriaków na licytacji. Świątynię i zabudowania przykościelne rozebrano, natomiast cegłę sprzedano z przeznaczeniem na budowę domów.