Miejsca

Z końcem XVI w. ukończono budowę kościoła pw. św. Jana Ewangelisty (dzisiaj Bożego Ciała) i św. Jana Chrzciciela. Przy kościele utworzona została szkoła (kolegium), w której kształciła się ówczesna młodzież pochodzenia szlacheckiego. Po kasacie zakonu w 1773 r. w budynkach dawnego kolegium jezuickiego Austriacy urządzili koszary, nazwane Kloster Kaserne (koszary klasztorne). Do 1914 r. koszary były miejscem zakwaterowania prawdopodobnie 90. Pułku Piechoty Austro-Węgier. Także tutaj od lat 60. XIX w. znajdowała się Komisja Mundurowa, która zlecała szycie i magazynowała mundury dla wojska.

Z końcem XIX w. koszary zostały powiększone o kolejne budynki: siedzibę sztabu wraz z aresztem, wartownię, kantynę oraz stajnie. Budynek internatu, czyli dawną organistówkę, nazywany willą Wieczorkiewicza, przystosowano na mieszkanie dla dowódcy dywizji.
Podczas walk w 1914 r. budynki dawnego kolegium uległy zniszczeniu do tego stopnia, że rozebrano trzy skrzydła kolegium. Pozostałe skrzydło z wieżą zegarową zostało odnowione i obecnie wykorzystane jest na potrzeby kościoła. W okresie międzywojennym koszary zajmowało Wojsko Polskie, a budynki przy ul. Jezuickiej przejęło dowództwo 24. Dywizji Piechoty. Współcześnie w budynkach pokoszarowych znajduje się Zespół Szkół Plastycznych im. Stanisława Wyspiańskiego (ul. Jezuicka 1).

Co ciekawe, koszary klasztorne połączone były mostem stalowym (na początku drewnianym) z koszarami św. Anny, położonymi na sąsiednim wzgórzu św. Mikołaja. Most ułatwiał komunikację pomiędzy wspominanymi założeniami koszarowymi.