W latach 1887–1897 przy wyjeździe z Jarosławia w kierunku Przemyśla powstał kolejny kompleks wojskowy, czyli tak zwane koszary artyleryjskie. W skład tego założenia weszły między innymi budynki po folwarku jezuickim znajdujące się w niedalekiej odległości, a mianowicie przy klasztorze ss. Niepokalanego Poczęcia NMP. Na początku wybudowano baraki artylerii. Po 1906 r. kompleks powiększył się o parterowe budynki (rozlokowane wzdłuż drogi) oraz dwa jednopiętrowe budynki mieszkalne, w tym plac alarmowy, magazyny i warsztaty umieszczone na tyłach założenia.
Do 1914 r. koszary zajęte były przez 29. Pułk Armat Polowych Austro-Węgier. Był to oddział artylerii polowej cesarskiej i królewskiej Armii, utworzony 1 stycznia 1894 roku jako 29. Pułk Artylerii Dywizyjnej. Pułk wchodził w skład 10. Brygady Artylerii Polowej X Korpusu. Jednostka składała się z komendy, czterech baterii ośmiocentymetrowych armat polowych oraz baterii zapasowej.
W okresie działań związanych z I wojną światową w klasztorze ss. Niepokalanek znajdował się szpital Czerwonego Krzyża. Po I wojnie światowej w koszarach kwaterowała m.in. kampania 24. Dywizji Piechoty, 10. Dywizjon Artylerii Konnej oraz 10. Zapas Młodych Koni. Na terenie koszar istniała również Dywizyjna Szkoła Podchorążych Rezerwy.
Po II wojnie światowej w koszarach stacjonowały różne jednostki wojskowe oraz instytucje. W 2005 r. część wschodnia kompleksu koszarowego znalazła się w rękach prywatnych, zaś znajdujące się w pobliżu drogi budynki zostały rozebrane. Dawne koszary artyleryjskie, jako jedyne z wszystkich funkcjonujących kompleksów koszarowych, do dziś są użytkowane na potrzeby wojska.