Miejsca

Jedną z najpiękniejszych jarosławskich świątyń jest sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej. Początkiem kultu maryjnego w tym miejscu było wydarzenie z 20 sierpnia 1381 r., kiedy to pasterze znaleźli na drzewie gruszy figurę Piety. W pobliżu tego miejsca wypływało źródło, którego wodzie przypisywano cudowne działanie.

Początkowo na tzw. „Wzgórzu Pobożności” postawiono drewnianą kaplicę, jednak ta nie mogła pomieścić gromadzących się coraz liczniej pielgrzymów, a ponadto ulegała zniszczeniu podczas najazdów tatarskich. W 1421 r. powstał więc obszerny, murowany kościół w stylu gotyckim, ufundowany przez Rafała Tarnowskiego. W 1629 r. księżna Anna Ostrogska przekazała świątynię jezuitom, jej córka zaś, Anna Alojza Chodkiewiczowa, w latach późniejszych ufundowała klasztor. Korpus świątyni w latach 1696-1713 został przebudowany w stylu późnego baroku. W 1755 r. miała miejsce uroczysta koronacja jarosławskiej Piety koronami papieskimi, uzyskanymi od papieża Klemensa XII.

W 1773 r. nastąpiła kasata kościoła i kolegium jezuickiego, natomiast w 1777 roku obiekt oddano pod opiekę oo. Dominikanów przybyłych z Bochni, których klasztor spłonął.

Wielkim bogactwem świątyni są polichromie wykonane przez Rossiego, Stroińskiego
i Swacha. W ołtarzu głównym znajduje się cudowna Pieta, przyciągająca rzesze pielgrzymów.
W południowym ramieniu transeptu umieszczono Ołtarz Relikwii Świętych, zawierający niemal 200 różnych relikwii. Cenne są także 21-głosowe organy firmy Rieger z 1896 r.

Świątynia w 1966 r. uzyskała godność bazyliki. 15 września 2013 r. na jarosławskim Rynku odbyła się uroczysta rekoronacja Piety.

W pobliżu kościoła znajduje się murowana kaplica, tzw. „Studzienka” z 1752 r., wybudowana w miejscu, gdzie wypływa cudowne źródełko.