Miejsca

Z przywileju nadanego dla Jarosławia w 1571 roku przez Zofię z Odrowążów Kostkową można zacytować w ten oto sposób brzmiący fragment: „postanawiamy i zachowane mieć chcemy, aby w przyrzeczonym mieście naszem Jarosławiu więcej nigdy żydów nie było, tylko dom jeden, a najwięcej dwa, i to takich którzy by się żadnymi handlami oprócz pracy swej nie bawili”. Przywilej ten był najostrzejszym ograniczeniem (a innych również było kilka), oznaczał bowiem usunięcie Żydów poza mury miejskie i dopuszczenie do handlu jedynie podczas targów i jarmarków. W wyniku tego Żydzi osiedlali się na przedmieściach i na prywatnych posiadłościach na terenie miasta. Miasto wyznaczało limit domów, które Żydzi mogli posiadać, wyłącznie na jednej ulicy czy też w dzielnicy żydowskiej. Zwarte skupisko początkowa istniało tylko na Przedmieściu Ruskim, a następnie w okresie rozbiorów powstało w Rynku oraz przy zachodniej części miasta, czyli kwartał z Placem Bóżnic w kierunku ulicy Lubelskiej i Spytka. Na przykład dzisiejsza ulica Opolska była zamieszkana w całości przez społeczność żydowską. W zasadzie dzielnica żydowska nie charakteryzowała się odrębną architekturą. W Jarosławiu występuje brak śladów stricte żydowskiej zabudowy mieszkaniowej. Wyraźnych śladów ich obecności można było dopatrzeć się w licznych szyldach sklepowych wiszących na fasadach kamienic. Zwłaszcza w latach drugiej Rzeczypospolitej Żydzi odgrywali dużą rolę w handlu. Tuż przed wojną należała do nich niemal połowa firm handlowych działających na tych terenach.