Miejsca

Koszary powstały na początku dwudziestego wieku, a dokładniej w latach 1908–1910 na terenie będącym własnością hrabiego Stanisława Siemińskiego. Zlokalizowano je w sąsiedztwie koszar Franciszka Józefa I. Głównym inżynierem był pochodzący z Wiednia prywatny przedsiębiorca Antoni Fleischl. Całe założenie obejmowało cztery monumentalne budowle od strony ulicy Poniatowskiego: dom dla oficerów (najbardziej reprezentacyjny), dom dla podoficerów, dom dla żołnierzy oraz budynek zwany „pobocznym” (który znajdował się przy dzisiejszej ulicy Poniatowskiego, pod numerami od 43 do 49).

Na zapleczu domu dla żołnierzy znajdował się plac alarmowy oraz budynki magazynowe, warsztatowe i pralnia. Dom dla oficerów pełnił funkcję kasyna. Za nim wybudowano ujeżdżalnię i stajnie.

W koszarach stacjonował 8. Pułk Dragonów Grafa Rajmunda Montecuccoli, zajmujący wcześniej Koszary Kawalerii przy ulicy Piekarskiej. W okresie międzywojennym koszary były miejscem kwaterunku żołnierzy z 24. Dywizjonu Piechoty, a następnie 24. Pułku Artylerii Lekkiej Króla Jana III Sobieskiego.

Po drugiej wojnie światowej założenie koszarowe uległo zmianom. Największy, główny budynek, z uwagi na znaczny stopień zniszczenia, rozebrano. Budynek ujeżdżalni zamieniono na magazyn i biura, a budynek kasyna po modernizacji stał się siedzibą Oddziału Banku Spółdzielczego. Budynki przy ul. Poniatowskiego 43 i 47 przeznaczone zostały na mieszkania, a na miejscu placu alarmowego w latach 70. i 80. dwudziestego wieku powstało osiedle Wojska Polskiego.