Miejsca

Przed wiekami studnie stanowiły stały element w krajobrazie polskich miast. Zaspokajały potrzeby higieniczne i gospodarcze, były ujęciem wody pitnej dla ludzi oraz zwierząt. Studnie prywatne usytuowane były na posesjach zamożnych mieszczan, natomiast publiczne lokalizowano z reguły na głównych placach miasta, w pobliżu łaźni, kościołów, przy skrzyżowaniu ważnych śródmiejskich szlaków.

W dawnym Jarosławiu studnie stanowiły rzadkość, ze względu na specyficzne położenie śródmieścia na lessowej skale. Jedna z jarosławskich studni znajduje się nieopodal ratusza w północnej części rynku. Zbudowana została w XVII w. Odkryto ją przypadkowo w 1965 r. (podczas prac ratowniczych w jarosławskich podziemiach), odbudowano w 1967 r. Jej głębokość sięga ponoć 30 m, studnia jednak nigdy nie została do końca odkopana. Oczyszczoną ją do poziomu około 12 m. W wyniku oczyszczania wnętrza studni, w jej obudowie od strony północnej, odkryto wejście do podziemnego wyrobiska. Wejście miało długość około 6,5 m i zmienny przekrój. Chodnik ten obudowany był cegłą, a usytuowany na głębokości od – 0,5 m do – 2,7 m.

Dolna część studni jest oryginalna, górna stanowi rekonstrukcję. Odtworzono odcinek studni do głębokości 6 metrów pod powierzchnią rynku. Zniszczoną cegłę zastąpiono współczesną, podobną do pierwowzoru, natomiast całość przykryto drewnianym, stylizowanym zadaszeniem.

Niegdyś studnia pełniła rolę zbiornika zaopatrującego mieszkańców Rynku i sąsiednich ulic w wodę, dzisiaj stanowi atrakcję turystyczną.